Jakie życzenia mają małe, młodziutkie kotki? O tym przekonali się uczniowie klas naszego gimnazjum, którzy, przybrawszy postać kotów, zjawili się na sali gimnastycznej, by wziąć udział w zwyczajowych otrzęsinach.
Dwie sympatyczne kotki, Mysia i Pysia (w "cywilu" uczennice klas drugich), poprowadziły zabawne konkurencje, w których uczestniczyli losowo wybrani zawodnicy - przedstawiciele klas pierwszych. Występy kotków oceniało profesjonalne i obiektywne jury. Zwycięskiej klasie - I A jury przyznało certyfikat dający uprawnienia do przeprowadzenia otrzęsin w roku następnym. Z kolei Bonifacy - Kot nad Koty, który uważnie obserwował popisy swych młodszych kuzynów, zdecydował, że pierwszacy są rzeczywiście godni przebywać w murach swojej szkoły. Aby to udowodnić, Kociaki musiały najpierw pięknie wymiauczeć znaną piosenkę, następnie zaprezentować swą klasę, tańcząc lub skandując wymyślone hasło, wypić przez słomkę życiodajne mleko, narysować z zawiązanymi oczyma mlekodawcę czyli krowę, odpowiedzieć na skomplikowane pytania z nowej dziedziny wiedzy - "kotoznawstwa" oraz jak najszybciej rozwinąć i zwinąć ulubioną kocią zabawkę - kłębek włóczki. Ostatnim i najbardziej wyrafinowanym zadaniem było przejście pierwszoklasistów przez ścieżkę pełną niespodzianek kulinarnych, zapachowych i malarskich.
Wszyscy uczniowie sprawnie pokonali trudności i niespodzianki, przygotowane przez uczniów klas drugich i opiekunkę samorządu, Joannę Fordońską- Jędral. Uradowani i dumni odebrali z rąk mistrza Bonifacego specjalne wizy, pozwalające na swobodne przekraczanie murów Gimnazjum Bielowskiego.
Otrzęsiny
Dwie sympatyczne kotki, Mysia i Pysia (w "cywilu" uczennice klas drugich), poprowadziły zabawne konkurencje, w których uczestniczyli losowo wybrani zawodnicy - przedstawiciele klas pierwszych. Występy kotków oceniało profesjonalne i obiektywne jury. Zwycięskiej klasie - I A jury przyznało certyfikat dający uprawnienia do przeprowadzenia otrzęsin w roku następnym. Z kolei Bonifacy - Kot nad Koty, który uważnie obserwował popisy swych młodszych kuzynów, zdecydował, że pierwszacy są rzeczywiście godni przebywać w murach swojej szkoły. Aby to udowodnić, Kociaki musiały najpierw pięknie wymiauczeć znaną piosenkę, następnie zaprezentować swą klasę, tańcząc lub skandując wymyślone hasło, wypić przez słomkę życiodajne mleko, narysować z zawiązanymi oczyma mlekodawcę czyli krowę, odpowiedzieć na skomplikowane pytania z nowej dziedziny wiedzy - "kotoznawstwa" oraz jak najszybciej rozwinąć i zwinąć ulubioną kocią zabawkę - kłębek włóczki. Ostatnim i najbardziej wyrafinowanym zadaniem było przejście pierwszoklasistów przez ścieżkę pełną niespodzianek kulinarnych, zapachowych i malarskich. 
